Najczęściej występujące problemy i błędy

data aktualizacji

BŁĘDY FORMALNE I INNE:
  • wnioskodawca nie przedkłada wszystkich wymaganych prawem załączników;
  • wnioskodawca nie przedkłada oryginałów dokumentów, bądź ich kopii odpowiednio poświadczonych za zgodność z oryginałem, zgodnie z zasadami k.p.a.;
  • wnioskodawca nie załącza dokumentu pełnomocnictwa, jeżeli wniosek jest składany przez pełnomocnika, nie przedkłada dowodu uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa;
  • wniosek nie jest podpisany lub jest podpisany w sposób nieprawidłowy (niezgodnie z zasadami reprezentacji danego podmiotu lub podpisany przez osoby nieprawidłowo umocowane);
  • wniosek jest złożony przez podmiot nieuprawniony;
  • numeracja jednostek redakcyjnych zawartych w przedkładanych dokumentach jest nieprawidłowa, dokumenty zawierają błędne odesłania do innych jednostek redakcyjnych;
  • załączane do wniosku dokumenty zawierają błędy literowe, stylistyczne, gramatyczne, redakcyjne, zmieniające sens lub wpływające na prawidłowe rozumienie znaczenia treści dokumentu, jego wieloznaczność, niejednorodność, nieprecyzyjność;
  • nazwa załączonego dokumentu nie odpowiada jego treści;
  • dokumenty zawierające różną treść są określane tą samą nazwą (np. zamiennie używane są pojęcia polityka inwestycyjna i strategia inwestycyjna, podczas gdy pojęcia te nie są tożsame na gruncie Ustawy o Funduszach);
  • występuje tendencja do opisywania w jednym dokumencie treści wszystkich lub kilku dokumentów, które powinny być sporządzone odrębnie, zgodnie z wymogami ustawowymi, co wpływa na nieczytelność informacji w nim zawartych i ich ogólnikowość oraz niekompletność;
  • wnioski są przygotowywane nierzetelnie poprzez przekopiowywanie rozwiązań z dokumentów innych podmiotów lub postępowań, które nie są adekwatne do stanu faktycznego sprawy.  


BŁĘDY MERYTORYCZNE:
  • dokumentacja dotycząca sytuacji finansowej podmiotu ubiegającego się o udzielenie zezwolenia na zarządzanie sekurytyzowanymi wierzytelnościami („serwiser”) jest nierzetelna, niepełna, niespójna, nie pozwalająca na weryfikację informacji w niej zawartych;
  • siatka pojęciowa i definicyjna zawarta w poszczególnych regulaminach i procedurach wewnętrznych serwisera jest niespójna, niezgodna z przepisami prawa;
  • określony w statucie przedmiot działalności serwisera nie wskazuje, że będzie on mógł wykonywać działalność w zakresie zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami funduszu sekurytyzacyjnego;
  • procedura zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami odnosi się do zarządzania przez spółkę wszystkimi wierzytelnościami (w tym wierzytelnościami własnymi i wierzytelnościami innych klientów), podczas gdy powinna odnosić się wyłącznie do współpracy serwisera z TFI i być dedykowana zarządzaniu wierzytelnościami funduszy sekuryzytacyjnych;
  • procedura zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami nie obejmuje wszystkich elementów składających się na proces zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami, tj. nabywanie, administrowanie i zbywanie sekurytyzowanych wierzytelności. Elementy te nie są uszczegóławiane o opis konkretnych czynności podejmowanych w związku z ich realizacją, w tym poprzez wskazanie osób odpowiedzialnych za ich podejmowanie oraz kryteriów warunkujących podjęcie określonych czynności;
  • procedura zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami nie przedstawia w sposób kompleksowy całokształtu działań faktycznych i prawnych podejmowanych przez serwisera w celu skutecznej realizacji świadczeń wynikających z sekurytyzowanych wierzytelności, określając zakres działalności poprzez odwoływanie się do treści umów zawieranych z poszczególnymi podmiotami;
  • procedura zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami ogranicza się do okoliczności faktycznych wynikających ze współpracy z konkretnym funduszem lub warunków istniejących w grupie kapitałowej, do której należy serwiser, podczas gdy powinna mieć ona charakter dokumentu uniwersalnego, wyznaczającego standardy postępowania, które mogą zostać wprost zastosowane w przypadku zarządzania każdym potencjalnym funduszem sekurytyzacyjnym;
  • procedura zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami przewiduje powierzanie wykonywania określonych czynności zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami podmiotowi trzeciemu, podczas gdy co do zasady serwiser nie powinien powierzać podmiotowi trzeciemu wykonywania w/w czynności. Powierzanie wykonywania określonych czynności jest dopuszczalne tylko w wyjątkowych, indywidualnych przypadkach i może obejmować co najwyżej czynności pomocnicze i techniczne związane z zarządzaniem sekurytyzowanymi wierzytelnościami, które powinny być szczegółowo opisane w procedurze zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami;
  • procedura zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami zawiera postanowienia stwierdzające, że zapisy procedury mają zastosowanie, chyba że umowa o zarządzanie stanowi inaczej, podczas gdy w/w procedura jako dokument uniwersalny, określający zasady i standardy postępowania w procesie zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami  funduszu sekurytyzacyjnego, nie powinna być wyłączana przez treść indywidualnych umów zawieranych przez serwisera;
  • serwiser nie posiada odpowiedniej struktury organizacyjnej, kadrowej i technicznej do prawidłowego wykonywania czynności zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami.