Komisja Nadzoru Finansowego (KNF) przyjęła stanowisko w sprawie polityki dywidendowej banków komercyjnych w 2018 r.

Polityka dywidendowa była jednym z najskuteczniejszych działań organu nadzoru w ostatnich latach, które pozwoliły na stabilny rozwój sektora bankowego oraz istotny wzrost współczynników kapitałowych banków. Kontynuując dotychczasowe działania, Komisja Nadzoru Finansowego przedstawia wytyczne w zakresie polityki dywidendowej banków w 2018 roku.

Mając na względzie stabilizację zaleceń dotyczących polityki dywidendowej, przy wyznaczaniu kryteriów na potrzeby polityki dywidendowej na 2018 r. KNF kierowała się zaleceniami Europejskiego Banku Centralnego (EBC) z dnia 13 grudnia 2016 r. w sprawie zasad wypłaty dywidend oraz zeszłoroczną polityką dywidendową zawierającą dodatkowe kryteria dla banków posiadających istotną ekspozycję w kredytach walutowych.

Kryteria wypłaty dywidendy dla banków komercyjnych:

Rekomenduje się, by dywidendę mogły wypłacić jedynie banki spełniające jednocześnie poniższe kryteria:
•    nie realizujące programu naprawczego¹;
•    pozytywnie oceniane (ocena końcowa BION nie gorsza niż 2,5 – masterskala ocena 1 lub 2);
•    wykazujące poziom dźwigni finansowej (LR) na poziomie wyższym niż 5%;
•    posiadające współczynnik kapitału Tier I (T1) nie niższy niż wymagane minimum podwyższone o 1,5 p.p.²:
6% + 75%*add-on + wymóg połączonego bufora + 1,5%;
•    posiadające łączny współczynnik kapitałowy (TCR) nie niższy niż wymagane minimum podwyższone o 1,5 p.p.:
8% + add-on + wymóg połączonego bufora + 1,5%;
Rekomenduje się, by banki spełniające jednocześnie powyższe kryteria mogły wypłacić do 50% wypracowanego w 2017 r. zysku.

Ponadto rekomenduje się możliwość wypłaty do:
•    75% wypracowanego w 2017 r. zysku przez banki spełniające zarówno wszystkie powyższe kryteria, jak i wymóg w zakresie bufora zabezpieczającego na poziomie docelowym, tj. 2,5% całkowitej ekspozycji na ryzyko,
•    100% z wypracowanego w 2017 r. zysku przez banki spełniające wszystkie powyższe kryteria (w tym bufor zabezpieczający na docelowym poziomie) z uwzględnieniem, w ramach kryteriów kapitałowych, wrażliwości banku na niekorzystny scenariusz makroekonomiczny (ST)³.
Dla banków zaangażowanych w kredyty walutowe⁴  stopę dywidendy należy odpowiednio skorygować, zgodnie z poniższymi kryteriami:
Kryterium 1 - bazujące na udziale walutowych kredytów mieszkaniowych dla gospodarstw domowych w całym portfelu należności od sektora niefinansowego:
     o    banki z udziałem powyżej 10% - korekta stopy dywidendy o 20 p.p.
     o    banki z udziałem powyżej 20% - korekta stopy dywidendy o 30 p.p.
     o    banki z udziałem powyżej 30% - korekta stopy dywidendy o 50 p.p.
Kryterium 2 - bazujące na udziale kredytów mieszkaniowych walutowych udzielonych w latach 2007 i 2008 w portfelu walutowych kredytów mieszkaniowych gospodarstw domowych:
     o    banki z udziałem powyżej 20% - korekta stopy dywidendy o 30 p.p.
     o    banki z udziałem powyżej 50% - korekta stopy dywidendy o 50 p.p.
Kryteria korygujące będą traciły na znaczeniu wraz z postępującą amortyzacją portfela kredytów walutowych.

Należy podkreślić, iż bank posiadający nierozdysponowany zysk z lat poprzednich – w sytuacji zamiaru wypłaty dywidendy – jest każdorazowo zobowiązany do notyfikacji tego planu do KNF. O taką zgodę, która będzie podlegać indywidualnej ocenie, mogą ubiegać się banki spełniające kryteria do wypłaty dywidendy.

Komisja Nadzoru Finansowego planuje także przedstawić na początku 2018 r. wytyczne, którymi nadzór będzie się kierować kształtując politykę dywidendową w kolejnych okresach.

Stanowisko KNF w sprawie minimalnych poziomów współczynników kapitałowych

_______________________________
¹  Program postępowania naprawczego/wdrożenie planu naprawy.
²  1,5 p.p - zgodnie z art. 142 ust. 4 ustawy Prawo bankowe: przy ocenie sytuacji finansowej banku Komisja Nadzoru Finansowego może brać pod uwagę zachowywanie przez bank wymogu w zakresie funduszy własnych, określonego w ust. 1 pkt 1 powiększonego o 1,5 punktu procentowego.
³  ST – indywidualny dla każdego banku narzut mierzący wrażliwość banku na niekorzystny scenariusz makroekonomiczny definiowany jako: różnica pomiędzy TCR w scenariuszu referencyjnym i TCR w scenariuszu szokowym z uwzględnieniem korekt nadzorczych (w testach warunków skrajnych prowadzonych przez UKNF).
⁴  Banki posiadające w portfelu należności od sektora niefinansowego ponad 5% udział walutowych kredytów mieszkaniowych dla gospodarstw domowych.